Na łączny roczny koszt ogrzewania i ciepłej wody użytkowej składają się 4 opłaty (2 opłaty stałe i 2 opłaty zmienne). Taki model kształtowania taryfy dla ciepła wynika z obowiązujących przepisów prawa. Dodatkowo zaznaczyć należy, że wszystkie taryfy i ewentualne ich zmiany są zatwierdzane przez Urząd Regulacji Energetyki.
I. Opłaty stałe:
Wysokość opłat stałych zależy od wielkości zamówionej mocy cieplnej, która powinna odzwierciedlać zapotrzebowanie obiektu na ciepło. Opłaty stałe są opłatami rocznymi pobieranymi w 12 miesięcznych równych ratach.
W skład opłat stałych wchodzą:
II. Opłaty zmienne:
Wysokość opłat zmiennych jest bezpośrednio zależna od ilości faktycznie zużytej energii (ciepła) wykorzystywanej na potrzeby ogrzania budynku i pomieszczeń w nim zlokalizowanych oraz podgrzewu ciepłej wody użytkowej.
W skład opłat zmiennych wchodzą:
Często w rozmowach z potencjalnymi Odbiorcami spotykamy się z pytaniami związanymi z obowiązkiem uiszczania opłat stałych za centralne ogrzewanie nawet w okresie letnim. Na podstawie tych rozmów często wyłania się nieprawdziwy obraz ciepła z miejskiej sieci ciepłowniczej jakoby było bardzo drogie, za co w głównej mierze winą obarcza się właśnie opłaty stałe, naliczane przez cały rok.
Opłaty stałe nie są dodatkową opłatą, niezwiązaną z dostawą ciepła. Wręcz przeciwnie, jest to część kosztów ogrzewania i podgrzania wody użytkowej, uzależniona jednak nie od ilości pobieranego ciepła, a od zamówionej mocy cieplnej. Wbrew błędnemu przekonaniu niektórych odbiorców, taki stan rzeczy można uznać za korzystny dla odbiorców. Część kosztów za ogrzewanie, które stanowi duży udział w budżecie domowym jest rozdzielana na 12 miesięcy w roku, obniżając w ten sposób obciążenie finansowe związane z kosztem ogrzewania w zimowych miesiącach, kiedy zużycie ciepła jest największe. Ponadto podkreślenia wymaga fakt, że opłaty stałe pobierane przez cały rok są powszechną praktyką nie tylko w taryfach dla ciepła ale również w taryfach gazowych czy taryfach dla energii elektrycznej.
W zależności od przyjętego wariantu realizacji inwestycji oraz możliwości finansowych, technicznych, a także oczekiwań Klienta, węzeł cieplny może wybudować zarówno Klient, wówczas będzie zakwalifikowany do taryfy 1B lub też może zostać wykonany przez BPEC Sp. z o.o., wówczas Klient zostanie zakwalifikowany do grupy taryfowej 1C.
Zapraszamy do skorzystania z dostępnego na naszej stronie internetowej pod adresem: http://bpec.pl/dla-klienta/kalkulator-oplat.html kalkulatora opłat, przy pomocy którego można oszacować roczne koszty ogrzewania. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że obliczenia wykonane przy użyciu kalkulatora mają charakter poglądowy i nie zastąpią obliczeń wykonanych przez uprawnionego projektanta. Ostateczny koszt ogrzewania uzależniony jest od wielkości zamówionej mocy cieplnej przez Odbiorcę oraz rzeczywistego zużycia energii cieplnej. Na wysokość zużycia energii cieplnej wpływają przede wszystkim warunki atmosferyczne, stan techniczny budynku tj. poziom jego docieplenia, jakość wykonania instalacji wewnętrznej centralnego ogrzewania, indywidualne przyzwyczajenia lokatorów w zakresie oczekiwanego komfortu cieplnego.
Mianem komfortu cieplnego określa się taki stan otoczenia, w którym człowiek nie odczuwa ani zimna ani gorąca, czyli jest zachowana równowaga cieplna organizmu ludzkiego
Trudno jest jednoznacznie określić ten koszt, a próba odpowiedzi na tak postawione pytanie może wydać się dość skomplikowana. Wysokość jednostkowego kosztu podgrzania 1m3 wody uzależniona jest od wielu czynników takich jak intensywność korzystania z ciepłej wody, stan techniczny instalacji cwu, rozległość tej instalacji czy odległość ją dzieląca od węzła cieplnego, w którym następuje jej faktyczne podgrzanie. Mimo, że dostawca ciepła stosuje jednakowe ceny i stawki opłat dla wszystkich odbiorców zaliczonych do tej samej grupy taryfowej, jednostkowa cena podgrzania 1m3 wody może się znacząco różnić w poszczególnych obiektach, z uwagi na czynniki wymienione powyżej.
Mimo wszystko, przyjmując pewne założenia, możemy spróbować odpowiedzieć na postawione pytanie dokonując szacunkowych obliczeń. Przyjmijmy, na podstawie aktualnie stosowanej taryfy BPEC, że średnia jednostkowa cena ciepła brutto w grupie taryfowej 1C wynosi 66 zł/GJ w przypadku przygotowywania cwu. Sprawdźmy teraz ile potrzeba energii cieplnej aby podgrzać 1m3 wody wodociągowej o temperaturze 10oC do temperatury 55oC. Aby tego dokonać należy skorzystać ze wzoru:
Q = V * p * c * Δt
gdzie:
V = 1m3 (objętość podgrzewanej wody)
p = 994 kg/m3 (gęstość wody)
c = 4189 J/kg K (ciepło właściwe wody)
Δt = 55oC – 10oC = 45oC (różnica temperatur)
Wyliczenie:
Q = 1 * 994 * 4189 * 45 = 187.373.970 J ≈ 0,19 GJ
Koszt podgrzania 1m3 wody wodociągowej wynosi więc:
0,19 GJ/m3 * 69.,89 zł/GJ = 13,28 zł/m3
Jest to jednak koszt podgrzania wody występujący w sytuacji idealnej, tj. takiej w której nie występują straty ciepła, czyli przy sprawności równej 100%. W rzeczywistości konieczne będzie, ze względu na wspomniane straty ciepła, zużycie większej ilości energii cieplnej do podgrzania wody wodociągowej o temperaturze 10oC do 55oC.
Ile zatem należy zużyć energii cieplnej do podgrzania wody wodociągowej do odpowiedniej temperatury z uwzględnieniem strat ciepła? Z doświadczenia własnego oraz innych przedsiębiorstw ciepłowniczych wiemy, że w przypadku dostawy cwu do budynków wielorodzinnych ilość niezbędnej energii cieplnej może wahać się w granicach 0,3 GJ/m3 do 0,6 GJ/m3. Znaczące różnice wynikają przede wszystkim z zastosowanych rozwiązań technologicznych instalacji dystrybucyjnych ciepłej wody użytkowej, ich stanu technicznego, rozległości tych instalacji, itp.
Należy jednak zwrócić uwagę, że nowoprojektowane instalacje są nowoczesne technologicznie zarówno pod względem funkcjonalności jak i materiałów z których są budowane. Ponadto unika się obecnie budowania rozległych instalacji dystrybuujących ciepłą wodę z węzła ciepłowniczego do mieszkań odbiorców. Wszystko to sprawia, że ilość energii cieplnej niezbędna do podgrzania 1m3 wody jest na możliwie niskim poziomie i nie powinna przekraczać 0,3 GJ/m3. W takim przypadku jednostkowy koszt podgrzania wody wodociągowej wyniósłby 0,3 GJ/m3 * 69,89 zł/GJ = 20,97 zł/m3.
Czy cena, którą spróbowaliśmy oszacować przy określonych założeniach, jest wysoka czy niska? To kolejne pytanie, które może interesować. Żeby to sprawdzić należałoby znaleźć punkt odniesienia, do którego moglibyśmy porównać wyliczoną cenę. Wydaje się, że najlepszym sposobem rozwiązania tego zagadnienia będzie sprawdzenie jaki jest koszt podgrzania 1m3 wody w przypadku zastosowania przepływowego gazowego podgrzewacza wody, potocznie nazywanego junkersem. Aby tego dokonać również w tym przypadku należy wykonać szacunkowe wyliczenia.
Wiemy już, że aby podgrzać wodę wodociągową o temperaturze 10oC do 55oC niezbędne jest 0,19 GJ energii cieplnej przy założeniu braku strat. Wiemy także, że omawiany sposób przygotowania ciepłej wody użytkowej również charakteryzuje się stratami ciepła podczas jego wytwarzania w podgrzewaczu gazowym oraz podczas jego dystrybucji do poszczególnych punktów poboru. Posiłkując się Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki energetycznej, przyjęto sprawność wytwarzania na wysokim poziomie 80% oraz sprawność dystrybucji ciepła na poziomie 80%. W takim przypadku aby uzyskać 0,19 GJ energii cieplnej do podgrzania 1m3 wody potrzebna jest energia zawarta w paliwie gazowym wynosząca 0,30 GJ. Zakładając, że wartość opałowa gazu GZ-50 wynosi teoretycznie 0,03605 GJ/m3, do wytworzenia 0,30 GJ energii cieplnej potrzebne będzie 8,320 m3 gazu. Przy średniej cenie jednoskładnikowej gazu w grupie W-2.2 wynoszącej 0,174143 zł/kWh (bez opłat stałych) koszt gazu wyniósłby 16,08 zł brutto. Należy zwrócić jednak uwagę, że koszt ten zwiększy się o stałe opłaty abonamentowe ponoszone bez względu na wielkość zużycia gazu. Ponadto w celu poprawnego wyliczenia końcowego kosztu podgrzania wody w gazowym podgrzewaczu należy doliczyć wydatki związane z corocznymi przeglądami instalacji gazowej i przeglądami kominiarskimi oraz koszty serwisu i napraw, a także amortyzacji pozwalającej na zakup nowego piecyka po jego wyeksploatowaniu. Szacuje się, że łączny koszt o którym mowa powyżej może wynieść 235 zł w skali roku, co przy założeniu, że w lokalu mieszkają 3 osoby, które średnio zużywają 35 litrów ciepłej wody użytkowej na dobę, daje dodatkowy koszt podgrzewania wody wodociągowej w kwocie 6,13 zł/m3. Łącznie zatem koszt przygotowania ciepłej wody użytkowej w podgrzewaczu gazowym wynosi 22,21 zł/m3. Koszt ten znacząco zwiększy się w przypadku gazowego podgrzewania wody starego typu (z zapłonem płomieniem dyżurnym). Przyjmując sprawność źródła ciepła na poziomie 50% w przypadku takiego rozwiązania, jednostkowy koszt podgrzewania wody wodociągowej zwiększy się z 22,21 zł/m3 do 31,86 zł/m3.
Porównywalnie drogim rozwiązaniem będzie korzystanie z podgrzewacza elektrycznego. Jednostkowy koszt podgrzania 1m3 wody wodociągowej, przy cenie energii elektrycznej w wysokości 0,58 zł/kWh, wyniesie 30,61 zł/m3.
Podsumowując, można dojść do wniosku, że ciepła woda użytkowa z miejskiej sieci ciepłowniczej jest konkurencyjna cenowo na tle pozostałych popularnych metod jej wytwarzania. Główną przyczyną tego jest fakt, że w przypadku cwu z sieci miejskiej odbiorca nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów eksploatacyjnych. W przypadku korzystania z podgrzewacza gazowego odbiorca musi ponosić koszty serwisowania i czyszczenia kotła, koszty napraw czy jego całkowitej wymiany jak również koszty przeglądów kanałów spalinowych i instalacji gazowej, których należy dokonywać raz w roku. Ponadto nie należy zapominać, że cwu z miejskiej sieci ciepłowniczej to bezpieczeństwo i komfort użytkowania, których ceny nie sposób wyliczyć.
Do wyliczeń przyjęto taryfy nośników energii aktualne na dzień 01 wrzesień 2019r.: BPEC - grupa 1C; PGNiG - grupa W-2.2 - bez opłat stałych (indywidualny piecyk gazowy) oraz W-4 - bez opłat stałych (kotłownia gazowa); Tauron - grupa G11. Ponadto w celu poprawnego wyliczenia końcowego kosztu podgrzania wody w indywidualnym piecyku gazowym doliczono wydatki na coroczne przeglądy instalacji gazowej i przeglądy kominiarskie oraz koszty serwisu i napraw, a także amortyzacji pozwalającej na zakup nowego piecyka po jego wyeksploatowaniu, ponadto w przypadku kotłowni gazowej dodatkowo uwzględniono koszty jej obsługi oraz energii elektrycznej na potrzeby urządzeń pomocniczych.
System podgrzania ciepłej wody z miejskiej sieci ciepłowniczej nie wpływa na jakość ciepłej wody w kranie z uwagi na fakt, iż podgrzanie zimnej wody wodociągowej, następuje poprzez wymiennik ciepła tj. nie ma bezpośredniego kontaktu pomiędzy gorącą wodą sieciową z sieci ciepłowniczej, a zimną wodą wodociągową. Jakość ciepłej wody w kranie zależy więc od jakości wody wodociągowej dostarczonej do budynku.
Instalacja wewnętrzna w budynku, w zależności od wyboru Klienta, centralnego ogrzewania oraz ciepłej wody użytkowej lub tylko centralnego ogrzewania, będzie realizowana na koszt Klienta poprzez wybranego np. w drodze przetargu wykonawcę.
Źródłem niskiej emisji są transport, gospodarstwa domowe oraz lokalne kotłownie emitujące szkodliwe gazy, pyły i toksyczne substancje na niewielką wysokość, powstające w wyniku spalania węgla, gazu lub nierzadko odpadów np. tworzyw sztucznych, opakowań itd. (ich stosowanie jest zabronione). W przeciwieństwie do tzw. wysokiej emisji , której źródłem są m.in. ciepłownie, elektrociepłownie oraz elektrownie, w których spaliny z procesu spalania wyrzucane są na duże wysokości, ponadto przechodzą przez różnego rodzaju zaawansowane technologicznie filtry, toksyczne gazy, pyły oraz substancje z niskiej emisji nie są w żaden sposób filtrowane i kumulują się w miejscach ich powstawania, bezpośrednio negatywnie wpływając na środowisko i narażając mieszkańców na utratę zdrowia
Niezbędny czas na wykonanie inwestycji, od momentu podjęcia decyzji o realizacji przyłączenia do momentu, w którym możliwe jest dostarczenie ciepła, wynosi od 4 do 12 miesięcy. Długość okresu wykonywania inwestycji zależy od wielu czynników, m.in. stopnia skomplikowania niezbędnych do wykonania prac, odległości obiektu od istniejącej sieci ciepłowniczej Przedsiębiorstwa oraz terenu przez który przebiegać będzie nowa infrastruktura techniczna pozwalająca na dostawę ciepła do przyłączanego obiektu. Nie bez znaczenia są również możliwości zarówno techniczne jak i ekonomiczne Przedsiębiorstwa. W przypadku osiągnięcia limitu możliwych do zrealizowania przez BPEC w danym roku inwestycji, kolejne będą przesuwane na następne lata. Z uwagi na te ograniczenia istotne jest aby nie zwlekać ze składaniem wniosku o przyłączenie do sieci ciepłowniczej, gdyż wnioski rozpatrywane będą w kolejności ich wpłynięcia. Terminy wszystkich poszczególnych etapów inwestycji będą uzgadniane między stronami i zostaną zapisane w zawartej umowie przyłączeniowej.
